ژنو،
۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۲ (۱۴ مه ۲۰۱۲) سرویس خبری جامعۀ جهانی بهائی – مدیران
پيشين جامعۀ بهائیان ایران امروز پنجمین سال اسارت خود را، در حالی‌آغاز
می‌کنند که سرکوب هم‌کیشانشان شدت يافته است.
هفت زندانی بهائی، برای جرمی که مرتکب نشده‌اند، هر یک با تصویر تاریک سپری کردن ۱۶ سال دیگر در زندان مواجهند. در عين حال، هفتۀ آینده اولین سالروز یورش به منازل بهائیانی که به طور غیر رسمی برای آموزش عالی دانشجویان بهائیِ محروم از تحصیلات دانشگاهی پیش‌قدم شده بودند، نيز هست. يورش‌هائی که بعداً به صدور احکام سنگين زندان برای ۹ مدرس منجر شد.
در پيامی که بیت‌العدل اعظم در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۱ (۱۱ مه ۲۰۱۲) برای بهائیان ایران فرستاد، نوشت: «مخالفت‌ها و سرکوبی‌هایی که علیه جامعۀ بهائی صورت میگیرد به اشکال مختلف علیه طیف وسیعی از دیگر شهروندان مملکت نیز اعمال میشود، شهروندانی که تنها جرمشان خواستن آزادی و داشتن جامعهای مبنی بر عدل و انصاف است.»
در این پیام، بیت‌العدل اشاره می‌کند که شدت‌گرفتن ستم به ایرانیان بهائی، اکنون کودکان بهائی را نیز در بر گرفته است. این نامه از جمله حملات اخير به توقیف چند روزۀ یک پسر بچۀ دوساله به همراه مادرش، ضرب و شتم بی‌رحمانه و سوزاندن دست یک شاگرد مدرسه بوسیلۀ معلمش به علت عدم شرکت در نماز جماعت، و ربودن خشونت آمیز مادری در برابر چشمان وحشت‌‌زدۀ دو کودک خردسالش توسط مأموران را مورد تأکید قرار می‌دهد.
دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل در ژنو، گفت: «از بچه‌های مدرسه تا سالمندان، از هفت رهبر بهائی تا روستائیان معمولی، هیچ شهروند بهائی در ایران از سرکوب ظالمانه و حساب‌شده‌ای که دولت ایران و مأمورانش پی در پی برنامه‌ریزی می‌کنند، در امان نیست».
خانم علائی افزود که در میان همۀ زندانیان عقيدتی که اکنون در زندان‌های ایران دوران محکومیت خود را می‌گذرانند، طولانی‌ترین حکم‌ها برای هفت مدیر سابق – هر یک ۲۰ سال – صادر شده است. او اضافه کرد: «اوضاع زندان، با غذای نامناسب و نبود بهداشت، بسیار سخت است و بیشتر آنها با بیماری‌های شدیدی مواجه شده‌اند. در این چهار سال، حتی به یک نفر از آنان هیچ‌گونه مرخصی داده نشده، در حالی‌که طبق قانون در ایران هر زندانی باید از آن بهره‌مند باشد.»
حمایت جهانی
در نامۀ بیت‌العدل آمده است که در سال گذشته «در
برابر این همه حقّ‌کشی‌های آشکار، دول و ملل کوچک و بزرگ جهان به پشتیبانی
از حقوق احبّای ستمدیدۀ ایران و دیگر شهروندان مصیبت‌زدۀ آن سرزمین ادامه
می‌دهند. سازمان ملل متّحد، مجامع معتبر بین‌المللی حقوق بشر، نهادهای
دولتی و مدنی، پارلمان‌ها، دانشگاه‌ها، مروّجین عدالت، وکلا، قضات، اساتید،
فلاسفه، دیپلمات‌ها، دولت‌مردان و مقامات رسمی در بسیاری از کشورها و
شخصیّت‌های برجسته از جمله بعضی از سیاست‌مداران مسلمان از شرق و غرب در
قطع‌نامه‌ها، گزارش‌ها و اظهارات رسمی خود، این تضییقات را ظالمانه خوانده
خواهان توقّف آن می‌باشند.»
از جمله حمایت‌های اخیر، تصویب قطعنامه سنای آمریکا به اتفاق آراء برای آزادی هفت مدیر جامعۀ بهائی در تاریخ ۱۰ فروردین (۲۹ مارس) بوده است. سه روز بعد از آن، پوسترهائی که از ده هزارمین روز مجموعۂ روزهای زندان هفت مدير بهائی صحبت می‌کرد، توجه عموم را در ۱۲ شهر برزگ دنیا، به خود جلب کرد.
بیت‌العدل یادآوری می‌کند که ایرانیان منصف، از جمله هنرمندان، نیز از حقوق هموطنان ستمدیدۀ بهائی دفاع کرده و خواستار آزادی آنان شده‌اند.
خانم علائی گفت: «امروز تبعیض کورکورانه و خرافه‌پرستی در ایران ریشه دوانده و آسیب ترمیم‌ناپذیری به اسم و اعتبار اسلام وارد آورده. مابه هر گونه اقدام از طرف انسان‌های نیک‌خواه، چه در ایران و چه در اطراف جهان،که گستره و خشونت سرکوب را محکوم کند ملحق می‌شویم و از آن استقبال می‌کنیم».
جزئیات بیشتر:
مدیران سابق بهائی عبارتند از فریبا کمال‌آبادی، جمال‌الدین خانجانی، عفیف نعیمی، سعید رضائی، مهوش ثابت، بهروز توکلی، و وحید تیزفهم. خانم ثابت روز ۱۵ اسفند ۱۳۸۶ بازداشت شد. شش نفر از همکارانش هنگام یورش به منازلشان در تاریخ ۲۵ اردیبهشت ۱۳۸۷ دستگیر شدند.
اين هفت نفر پیش از دستگیریشان، در گروهی غیررسمی، که به نیازهای معنوی و اجتماعی جامعۀ بهائی ایران رسیدگی می‌کرد، به خدمت مشغول بودند. طی شش جلسۀ بسیار کوتاه دادگاه، که فاقد هر گونه وجاهت قضائی بود، این افراد با اتهام‌هائی ساختگی روبرو شدند که کاملاً و قاطعانه از طرف وکلای آنها رد شد.
اما دادگاه هر یک از آنها را به ۲۰ سال زندان محکوم کرد. آقایان زندانی الان در زندان گوهردشت در ۵۰ کیلومتری تهران، و خانم‌ها در زندان اوین هستند.
در اردیبهشت ۱۳۹۰ (ماه مه ۲۰۱۱)، حدود ۳۹ خانۂ شهروندان بهائی که با مؤسسۀ عملی آزاد، معروف به (BIHE)، همکاری می‌کردند مورد یورش هماهنگی قرار گرفت و تعدادی افراد بازداشت شدند. از مدرسان دستگير شده کامران مرتضائی اکنون دورۀ پنج‌سالۀ زندانی خود را سپری می‌کند؛ و محمود بادوام، نوشین خادم، فرهاد صدقی، ریاض سبحانی و رامین زیبائی هر یک دوران چهارسالۀ زندان خود را سپری می‌کنند. حکم علیه آنها فعالیت آموزشی‌شان را در حمایت از BIHE به عنوان جرمی تلقی کرده که «دالّ بر» دخالت آنها برای ساقط‌کردن حکومت است. دو مدرس رشتۀ روانشناسی – فاران حسامی و شوهرش کامران رحیمیان – هر یک به چهار سال زندان محکوم شده‌اند. یکی دیگر از کارمندان BIHE، وحید محمودی، در تاریخ ۱۸ دی ۱۳۹۰ (۸ ژانویه ۲۰۱۲) پس از این‌که گزارش شد که محکومیت پنج‌ساله‌اش به حالت تعلیق در آمده، آزاد شد.
از مرداد ۱۳۸۳(اوت ۲۰۰۴)، حدود ۵۵۶ نفر بهائی در ایران بازداشت شده‌اند. اکنون حدود ۱۰۹ ایرانی بهائی به خاطر دین‌شان در زندان هستند. تا امروز، مسئولین هنوز پروندۀ ۴۵۱ شهروند بهائی را باز نگاه داشته‌اند.
هفت زندانی بهائی، برای جرمی که مرتکب نشده‌اند، هر یک با تصویر تاریک سپری کردن ۱۶ سال دیگر در زندان مواجهند. در عين حال، هفتۀ آینده اولین سالروز یورش به منازل بهائیانی که به طور غیر رسمی برای آموزش عالی دانشجویان بهائیِ محروم از تحصیلات دانشگاهی پیش‌قدم شده بودند، نيز هست. يورش‌هائی که بعداً به صدور احکام سنگين زندان برای ۹ مدرس منجر شد.
در پيامی که بیت‌العدل اعظم در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۱ (۱۱ مه ۲۰۱۲) برای بهائیان ایران فرستاد، نوشت: «مخالفت‌ها و سرکوبی‌هایی که علیه جامعۀ بهائی صورت میگیرد به اشکال مختلف علیه طیف وسیعی از دیگر شهروندان مملکت نیز اعمال میشود، شهروندانی که تنها جرمشان خواستن آزادی و داشتن جامعهای مبنی بر عدل و انصاف است.»
تشديد سرکوب بهائيان ايران در سالگرد زندانی‌شدن رهبران پيشين اين جامعه
در این پیام، بیت‌العدل اشاره می‌کند که شدت‌گرفتن ستم به ایرانیان بهائی، اکنون کودکان بهائی را نیز در بر گرفته است. این نامه از جمله حملات اخير به توقیف چند روزۀ یک پسر بچۀ دوساله به همراه مادرش، ضرب و شتم بی‌رحمانه و سوزاندن دست یک شاگرد مدرسه بوسیلۀ معلمش به علت عدم شرکت در نماز جماعت، و ربودن خشونت آمیز مادری در برابر چشمان وحشت‌‌زدۀ دو کودک خردسالش توسط مأموران را مورد تأکید قرار می‌دهد.
دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل در ژنو، گفت: «از بچه‌های مدرسه تا سالمندان، از هفت رهبر بهائی تا روستائیان معمولی، هیچ شهروند بهائی در ایران از سرکوب ظالمانه و حساب‌شده‌ای که دولت ایران و مأمورانش پی در پی برنامه‌ریزی می‌کنند، در امان نیست».
خانم علائی افزود که در میان همۀ زندانیان عقيدتی که اکنون در زندان‌های ایران دوران محکومیت خود را می‌گذرانند، طولانی‌ترین حکم‌ها برای هفت مدیر سابق – هر یک ۲۰ سال – صادر شده است. او اضافه کرد: «اوضاع زندان، با غذای نامناسب و نبود بهداشت، بسیار سخت است و بیشتر آنها با بیماری‌های شدیدی مواجه شده‌اند. در این چهار سال، حتی به یک نفر از آنان هیچ‌گونه مرخصی داده نشده، در حالی‌که طبق قانون در ایران هر زندانی باید از آن بهره‌مند باشد.»
حمایت جهانی
 |
| نمونه ای از یکی از فعالیت های مردم عادی در اطراف دنیا در دفاع از ایرانیان بهائی و از اصل… » |
از جمله حمایت‌های اخیر، تصویب قطعنامه سنای آمریکا به اتفاق آراء برای آزادی هفت مدیر جامعۀ بهائی در تاریخ ۱۰ فروردین (۲۹ مارس) بوده است. سه روز بعد از آن، پوسترهائی که از ده هزارمین روز مجموعۂ روزهای زندان هفت مدير بهائی صحبت می‌کرد، توجه عموم را در ۱۲ شهر برزگ دنیا، به خود جلب کرد.
بیت‌العدل یادآوری می‌کند که ایرانیان منصف، از جمله هنرمندان، نیز از حقوق هموطنان ستمدیدۀ بهائی دفاع کرده و خواستار آزادی آنان شده‌اند.
خانم علائی گفت: «امروز تبعیض کورکورانه و خرافه‌پرستی در ایران ریشه دوانده و آسیب ترمیم‌ناپذیری به اسم و اعتبار اسلام وارد آورده. مابه هر گونه اقدام از طرف انسان‌های نیک‌خواه، چه در ایران و چه در اطراف جهان،که گستره و خشونت سرکوب را محکوم کند ملحق می‌شویم و از آن استقبال می‌کنیم».
جزئیات بیشتر:
مدیران سابق بهائی عبارتند از فریبا کمال‌آبادی، جمال‌الدین خانجانی، عفیف نعیمی، سعید رضائی، مهوش ثابت، بهروز توکلی، و وحید تیزفهم. خانم ثابت روز ۱۵ اسفند ۱۳۸۶ بازداشت شد. شش نفر از همکارانش هنگام یورش به منازلشان در تاریخ ۲۵ اردیبهشت ۱۳۸۷ دستگیر شدند.
اين هفت نفر پیش از دستگیریشان، در گروهی غیررسمی، که به نیازهای معنوی و اجتماعی جامعۀ بهائی ایران رسیدگی می‌کرد، به خدمت مشغول بودند. طی شش جلسۀ بسیار کوتاه دادگاه، که فاقد هر گونه وجاهت قضائی بود، این افراد با اتهام‌هائی ساختگی روبرو شدند که کاملاً و قاطعانه از طرف وکلای آنها رد شد.
اما دادگاه هر یک از آنها را به ۲۰ سال زندان محکوم کرد. آقایان زندانی الان در زندان گوهردشت در ۵۰ کیلومتری تهران، و خانم‌ها در زندان اوین هستند.
در اردیبهشت ۱۳۹۰ (ماه مه ۲۰۱۱)، حدود ۳۹ خانۂ شهروندان بهائی که با مؤسسۀ عملی آزاد، معروف به (BIHE)، همکاری می‌کردند مورد یورش هماهنگی قرار گرفت و تعدادی افراد بازداشت شدند. از مدرسان دستگير شده کامران مرتضائی اکنون دورۀ پنج‌سالۀ زندانی خود را سپری می‌کند؛ و محمود بادوام، نوشین خادم، فرهاد صدقی، ریاض سبحانی و رامین زیبائی هر یک دوران چهارسالۀ زندان خود را سپری می‌کنند. حکم علیه آنها فعالیت آموزشی‌شان را در حمایت از BIHE به عنوان جرمی تلقی کرده که «دالّ بر» دخالت آنها برای ساقط‌کردن حکومت است. دو مدرس رشتۀ روانشناسی – فاران حسامی و شوهرش کامران رحیمیان – هر یک به چهار سال زندان محکوم شده‌اند. یکی دیگر از کارمندان BIHE، وحید محمودی، در تاریخ ۱۸ دی ۱۳۹۰ (۸ ژانویه ۲۰۱۲) پس از این‌که گزارش شد که محکومیت پنج‌ساله‌اش به حالت تعلیق در آمده، آزاد شد.
از مرداد ۱۳۸۳(اوت ۲۰۰۴)، حدود ۵۵۶ نفر بهائی در ایران بازداشت شده‌اند. اکنون حدود ۱۰۹ ایرانی بهائی به خاطر دین‌شان در زندان هستند. تا امروز، مسئولین هنوز پروندۀ ۴۵۱ شهروند بهائی را باز نگاه داشته‌اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر